فلش

در رمان‌ و فيلم‌هاي علمي تخيلي دوران جنگ سرد، تخيل نويسندگان، دستگاه و تجهيزات نظامي عجيب و غريبي را در سر مي‌پروراند که با وجود آن که برخي از آنان به معناي واقعي کلمه مسخره بودند، اما برخي نيز که شايد تا حدي فراواقعي به نظر مي‌رسيدند، امروزه با رشد سريع تکنولوژي به حقيقت مي‌پيوندند. ارتش آمريکا معمولا پروژه‌هاي مهم خود را پس از چندين سال از توليد آنها فاش مي‌کند. فناوري‌هايي چون GPS يا اينترنت از ارتش آمريکا کليد خورده‌اند. يکي از پروژه‌هاي کاربردي اين ارگان هواپيماهاي بدون سرنشين در مدل‌هاي مختلف بوده است. اما اين بار آنها قصد دارند وسايلي با همين کاربرد يعني جاسوسي و ديده‌باني را در ابعاد مينياتوري و به شکل يک حشره پرنده مثل زنبور بسازند.

اگر به تجهيزات نظامي علاقه‌منديد، پس مطمئنا آشنا شدن با ربات‌هاي نظامي و هواپيماهاي بدون سرنشين برايتان جالب خواهد بود. هواپيماهاي بدون سرنشين (UAV) امتحان خود را در جنگ‌هايي در سراسر دنيا پس داده‌اند. آنها مي‌توانند در قلمرو دشمن به ديده‌باني بپردازند بدون آن که جان انسان‌ها را به خطر بياندازند. اما اين وسايل بزرگ و در برخي موارد عظيم‌الجثه هستند. اگر بخواهيم عملياتي سريع را انجام دهيم که ماموريت آن بايد بسيار بيشتر در خفا باشد، بايد چه کار کنيم؟ اينجاست که ربات‌هاي بسيار کوچک به کار مي‌آيند و دستگاه‌هاي بدون سرنشين حشره‌اي مي‌توانند پاسخ اين سوال باشند.

اين پرنده‌هاي خيلي کوچک که از راه دور کنترل مي‌شوند، با الهام از حشرات ساخته شده‌اند و در مناطق حساس نظامي مستقر مي‌شوند (شايد هم تا کنون مستقر شده‌اند). اين روبات‌هاي کوچک، هواپيماهاي ميکرو (MAV) ناميده مي‌شوند و به لحاظ فيزيکي کاملا شبيه به حشرات پرنده مي‌باشند. نيروي هوايي امريکا مدعي است که اين روبات‌هاي حشره‌اي بزرگ‌تر از يک زنبور عسل معمولي نخواهند بود، و با نگاه گذري چشم غير مسلح، به خصوص اگر در حال پرواز باشند، تشخيص داده نخواهند شد. جالب‌تر مي‌شد اگر اين ربات‌هاي حشره‌ يک نيش مکانيکي نيز داشتند تا نوعي دارو يا سم را وارد بدن انسان کنند و بدين صورت ترورهاي پنهان انجام دهند، اين طور نيست؟! اين مساله هم از مسايل علمي تخيلي دهه‌هاي گذشته وارد زندگي واقعي شده است